Nastrojeni

Wróciliśmy z filharmonii, żyjemy. Mimo, że był to nas pierwszy raz możemy stwierdzić, że jesteśmy melomanami.  

Kurczę, niezależnie od tego jak dobre będziesz miał słuchawki czy głośniki, nie przeżyjesz tego, co przeżyć można siedząc przed żywą orkiestrą.  Półtorej godziny czystej sztuki, artystów.  Wszystko odświętne, wyjątkowe. Ahh... rozpływam się.

Jestem wręcz zauroczona, zwłaszcza panami ubranymi w smoking. Po mundurze marynarskim, to chyba mój drugi ulubiony strój męski. No i nie byłabym sobą gdybym nie wspomniała o Panu wiolonczeliście, który tak wczuwał się w atmosferę, że wyglądał jakby kochał się ze swoją wiolonczelą.  Chapeau bas dla niego, choć wiadomo znawcą muzyki klasycznej nie jestem.

Poza tym koncert z okazji wyjątkowej - rocznicy powstania w getcie warszawskim. I chyba tak wolę świętować, pamiętać, czcić. Nie lubię pustego gadania, roztkliwiania się, nic nie znaczących gestów. Wolę siedzieć wbita w fotel, słuchać, przeżywać, milczeć i tak po prostu - pamiętać.

Nie ma mega fotorelacji. Byliśmy bardziej zajęci podziwianiem pięknych sal, przechadzaniem się po foyer ( nareszcie wiemy co to jest!), niż robieniem fotek. Ale na szczęście jest kilka zdjęć: 

To ja z moim gentlemanem, tuż przed wyjściem 

Nasze wyposażenie:

 No i na końcu ja - bardzo niewyraźnie, ale za to przed filharmonią

Czekam więc na kolejne konkursy, chętnie zdobędę jakieś bilety. :) No i rzecz jasna po tak miłych przeżyciach wybieramy się do opery ( jak wysupłamy fundusze). Najbardziej jednak czekamy na zbliżającą się powoli noc muzeów. 18 maja każdemu polecam wyjść wieczorem na miasto, powłóczyć się i odkurzyć muzealne gabloty. Warto!